Από τις 13 Μαρτίου δοκιμάζεται σχεδόν ολόκληρος ο εμπορικός και επιχειρηματικός κόσμος και όχι μόνο.
Σχεδόν 3 μήνες ένας μεγάλος αριθμός συνδημοτών μας είναι σε πλήρη απόγνωση, όχι μόνο για το αύριο αλλά και για το σήμερα, και εμείς οι Αυτοδιοικητικοί δηλώνουμε ότι είμαστε κοντά στις επιχειρήσεις.
Όχι λοιπόν, δεν είμαστε κοντά στους πληττόμενους συνδημότες μας δεν νιώθουμε την απόγνωση του, δεν νιώθουμε το αβέβαιο μέλλον του.
Γιατί αν τον νιώθαμε δε θα τα δηλώναμε. Θα εργαζόμασταν αθόρυβα και με αποτέλεσμα προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί αυτή είναι η υποχρέωση μας.
Δεν είδα καμία πρόθεση συζήτησης από τη δημοτική αρχή προς τις υπόλοιπες παρατάξεις για το θέμα αυτό.
Δεν είδα να ζητείται από όλους να καταθέσουμε ότι μπορούμε έτσι ώστε να καταλήξουμε σε κάτι πιο ωφέλιμο για τους συνδημότες μας, τους συνανθρώπους μας.
Διερωτώμαι λοιπόν, σε όλη αυτή τη φάση της αντιμετώπισης της πανδημίας, εκτός των κυβερνητικών ανακοινώσεων - μέτρων στήριξης , εμείς ως Δήμος Τρίπολης, έχουμε κάνει κάτι παραπάνω; Έχουμε προσμετρήσει κάποιες τυχόν ιδιαιτερότητες που μπορεί να υπάρχουν;
Και κλείνοντας τον προβληματισμό μου, ρωτώ ευθέως την Διοίκηση του δήμου, τί θα γίνει με αυτά τα καταστήματα που δεν μπορούν να πάρουν τον επιπλέον χώρο ή δεν θέλουν για λόγους κόστους λειτουργίας; Είναι δίκαιο σε αυτούς να συζητάμε για 50% μείωση τελών;
Αυτά δεν μπορούν βέβαια να συζητιούνται εδώ πέρα αλλά όταν δεν υπάρχει βήμα διαλόγου και κυρίως διάθεση τότε ... ας μονολογήσουμε ο καθένας μόνος του.
